gazu doskonałego
Encyklopedia PWN
zbiór formalnie nieskończonej liczby kopii układu fiz. (o zdefiniowanym stanie makroskopowym), z których każda opisuje inny stan mikroskopowy układu (mikrostan);
aktywność
w termodynamice chem. wielkość wprowadzona w celu przedstawiania praw określających stan układów rzeczywistych w tej samej postaci mat., co prawa stanu układu doskonałego;
[łac. activus ‘czynny’],
fiz. jedno z podstawowych praw gazowych, zgodnie z którym objętość (V) danej masy gazu doskonałego pod stałym ciśnieniem zależy liniowo od jego temperatury bezwzględnej (T);
fiz. jedno z równań stanu termodynamiki, wyrażające zależność między ciśnieniem p, temperaturą T i objętością właściwą v gazu rzeczywistego: (p + a/v2)(v – b) = RT, gdzie R — stała gazowa;
Clapeyrona równanie
równanie stanu gazu doskonałego określające związek między jego temperaturą bezwzględną T, ciśnieniem p i objętością V: pV = nRT (n — liczba moli gazu, R — stała gazowa) lub pV = NkT (N — liczba cząsteczek gazu, k — stała Boltzmanna);
[r. klaperona],
